Fabuła 1 sezonu

Rok 1520. Sułtan Selim Groźny umiera. Władzę w Imperium Osmańskim przejmuje jego syn, 26-letni Sulejman. Wezyrowie z niezadowoleniem przyjmują zażyłość nowego władcy z konwertytą Ibrahimem z Pargi, który został przez Sulejmana mianowany szambelanem. Papież Klemens VII bagatelizuje zmiany na osmańskim tronie.
Do seraju w Konstantynopolu zostają przywiezione niewolnice z Krymu. Wśród nich jest wzięta do niewoli, Aleksandra z Ukrainy, córka popa z Rohatyna, której najbliżsi zostali zamordowani podczas najazdu tatarskiego. Dziewczyna postanawia awansować w hierarchii haremu i próbuje uwieść władcę. Podczas wieczornego przyjęcia on rzuca jej purpurową chustę – zaproszenie do alkowy. Mahidevran, żona sułtana, jest zrozpaczona. Sulejman nadaje Aleksandrze nowe imię – Hürrem i ofiarowuje jej pierścień ze szmaragdem. Później ona przyjmuje islam. Mahidevran zachodzi w ciążę, ale traci dziecko. Obwinia o to Hürrem i bije ją. Gdy sułtan się o tym dowiaduje, wścieka się na Mahidevran.
Sulejman wyrusza na Belgrad. Podczas ataku na jedną z twierdz ginie mąż Victorii (później Sadıki). Poprzysięga ona zemstę sułtanowi. Po zdobyciu Belgradu władca wraca do Konstantynopola. Hürrem zachodzi w ciążę. Mahidevran postanawia się jej pozbyć i każe służącej podać jej truciznę. Sulejmanowi udaje się uratować Hürrem. Domyśla się, że truciznę kazała podać Mahidevran. Jego gniew na nią wzrasta. Hürrem rodzi sułtanowi syna Mehmeda.
Sułtanka matka postanawia wydać Hatice, siostrę sułtana, za mąż. Kandydatem na męża dla niej jest Mehmed Çelebi. Ona nie chce za niego wyjść, gdyż kocha szambelana Ibrahima. Sułtan jednak ignoruje jej sprzeciw.
Do Konstantynopola dociera Victoria. Chce się zemścić na Sulejmanie za śmierć męża. Udaje jej się trafić do haremu. Sułtan postanawia wyruszyć na Rodos. Hürrem dowiaduje się, że znów jest w ciąży. Przekazuje tę nowinę Sulejmanowi.
Przed wyprawą na Rodos władca wyprawia przyjęcie zaręczynowe Hatice. Podczas niego wybucha pożar. Victoria ratuje Mustafę i Mehmeda z ognia. Zostaje służącą sułtanki matki. Później przechodzi na islam i przybiera imię Sadıka (czyt. Sadyka).
Sułtan wyrusza na Rodos. Jego statek zostaje zaatakowany i zaczyna tonąć. Udaje mu się jednak przeżyć. Jego wojska zdobywają twierdzę. Zwycięstwo kończy się jednak próbą zamachu na władcę. Ibrahim ratuje życie sułtana i w efekcie zostaje ranny.
Hürrem rodzi córkę. Sułtanka matka nadaje jej imię Mihrimah. Sułtan po zwycięstwie na Rodos wraca do pałacu. Tymczasem okazuje się, że narzeczony sułtanki Hatice, Mehmet Çelebi, jest chory na gruźlicę. Mimo to Sulejman nie zrywa zaręczyn.
Sulejman nadaje Ibrahimowi tytuł wielkiego wezyra. Nie podoba się to sułtance matce i członkom Dywanu. Nowy wielki wezyr za zgodą sułtana wyjeżdża do Pargi – rodzinnej wsi, z której został zabrany wiele lat temu. Przedtem zostawia władcy list, w którym wyznaje swoje uczucia do Hatice. Sulejman każe mu wrócić do pałacu jak najszybciej. Wyraża zgodę na ślub przyjaciela i swojej siostry. Hürrem urządza w haremie przyjęcie. Podczas niego wdaje się w awanturę z Ayşe, faworytą sułtana. Grozi jej, że ją zabije. Sadıka w nocy zabija Ayşe, gdyż ta zaczęła coś podejrzewać. Wszyscy uznają za winną Hürrem. Sułtan każe odesłać ją do starego pałacu. Ibrahim dowiaduje się od jednej z niewolnic, że to z pewnością nie Hürrem zabiła Ayşe. Ibrahim obiecuje Hürrem powrót do pałacu, jeśli przeprosi Mahidevran za swoje zachowanie. Ona z początku nie zgadza się na to, ale zmienia zdanie.
Do Konstantynopola przyjeżdża z Krymu malarz Leon, który szuka ukochanej – Aleksandry (Hürrem). Zaprzyjaźnia się z Matrakçım Nasuhem. Ibrahim zleca mu namalowanie fresków w swoim pałacu. Sułtan poleca mu, aby namalował jego portret. Hürrem dowiaduje się o tym, gdy przychodzi do Sulejmana, aby powiadomić go o kolejnej ciąży. Namawia go, aby malarz namalował ich razem. Leon rozpoznaje w niej Aleksandrę.
Rozpoczyna się wesele Hatice i Ibrahima. Podczas niego Hürrem zaczyna rodzić. Na świat przychodzi kolejny syn Hürrem i Sulejmana, Selim. Służącą w pałacu młodej pary zostaje Sadıka. Hatice zaprasza bliskich na kolację do nowego domu. Podczas niej Ibrahim przedstawia malarza Leona. Hürrem jest bardzo zaskoczona, gdyż myślała, że zginął podczas najazdu.
Ahmed Pasza w Egipcie wypowiada posłuszeństwo sułtanowi. Sulejman wysyła tam Ibrahima, aby stłumił powstanie. Wielki wezyr przed wyjazdem dowiaduje się o ciąży swojej żony. Bunt w Egipcie zostaje stłumiony. Ibrahim zaprowadza tam porządki. Sułtan zabiera Mustafę, Hürrem i Mehmeda na polowanie. Tymczasem w stolicy janczarzy wywołują bunt, korzystając z nieobecności sułtana i wielkiego wezyra. Hürrem, nie wiedząc o zagrożeniu, wraca do Konstantynopola z dziećmi. Hatice podczas ucieczki spada ze schodów i traci nienarodzone dziecko. Sulejman wraca do miasta. Bunt janczarów zostaje stłumiony. Ibrahim wraca z Egiptu.
Ibrahim dowiaduje się o tym, co łączy Hürrem i Leona.Zastawia na niego pułapkę i więzi go w swoim pałacu. Hürrem dowiaduje się, że jest w ciąży. Postanawia odbyć z Ibrahimem rozmowę na temat Leona. On stawia im ultimatum – polewa trucizną kandyzowane owoce i każe wybrać byłym kochankom, które z nich nie opuści tego pomieszczenia żywe. Ostatecznie Leon decyduje się na śmierć i ocalenie Hürrem. Sulejman przybywa do pałacu siostry. Sadıka wykorzystuje okazję i próbuje go zabić. Przystawia mu nóż do gardła, jednak sułtanowi udaje się obezwładnić zamachowczynię. Matrakçı musi zapłacić za swoje uczucie do Sadıki, dlatego właśnie jemu Ibrahim powierza zadanie zgładzenia niedoszłej morderczyni.