Życie prywatne i rodzina Sulejmana

Jego pierwsza żona pozostaje nieznana z imienia. Poślubił ją w roku 1511, gdy przebywał w Kefie. Urodziła syna Mahmuda, który zmarł podczas epidemii ospy 29 października 1521. W życiu Sulejmana nie odegrała znaczącej roli. Zmarła w 1520 roku.
Druga żona nazywała się Gülfem. Jej synem był Murad. Również i on zmarł podczas epidemii ospy 10 października 1521. Gülfem została zabita podczas usiłowania dokonania zamachu na sułtana w 1562 roku.
Trzecia żona – Mâhidevrân – była bardziej znana jako Gülbahar („wiosenna róża”). Po śmierci Mahmuda jej syn, Mustafa (zarządca prowincji Manisa od 1533), początkowo uznany przez Sulejmana za następcę tronu, został stracony z polecenia sułtana, gdy ten ostatni zaczął obawiać się, że wpływy Mustafy w armii są zbyt wielkie.
Czwartą żoną sułtana była Hürrem, w Europie znana jako Roksolana.

Związek Sulejmana z Roksolaną 

Nieznane jest pochodzenie Roksolany, według różnych źródeł mogła ona pochodzić z ruskiej części Królestwa Polskiego i prawdopodobnie została ofiarowana sułtanowi jako niewolnica przez paszę Ibrahima^[1].
Pierwszy syn Sulejmana i Roksolany urodził się w 1521 roku. Roksolana była wielką miłością władcy. Adresował do niej poezję miłosną. Para pozostawiła wiele listów miłosnych. W roku 1530 (data podawana przez angielskiego posła na dworze sułtańskim, George'a Younga) odbył się oficjalny ślub Sulejmana i Roksolany oraz wystawne wesele. Sułtanka zaproponowała budowę meczetu noszącego imię Sulejmana. Pomysł ten zrealizował nadworny architekt Sinan. Wielki wpływ na panującego wykorzystywała do rozgrywek politycznych: wpływała na politykę zewnętrzną (przypisuje się jej przyjazne nastawienie sułtana do Polski), prowadziła korespondencję z Boną Sforzą i Zygmuntem II. Brała udział w walce o wyznaczenie następcy tronu; spowodowała, że jej syn Selim po śmierci ojca objął tron jako Selim II.
Po jej śmierci padyszach prowadził działalność poświęconą pamięci żony (kontynuując dzieło rozpoczęte przez Roksolanę w ostatnich latach życia). Ufundował w imperium liczne obiekty poświęcone jej pamięci. Zostali pochowani w jednej krypcie, ich grobowce sąsiadują ze sobą. Zapoczątkowany przez Roksolanę okres rzeczywistego wpływu żon sułtanów na ich mężów nazywany jest epoką rządów sułtanek.


 

Dzieci Sulejmana

Sulejman miał w sumie co najmniej 10 dzieci, w tym 6 z Roksolaną:

• Mahmud (1512–1521), syn pierwszej żony sułtana
• Mustafa (1515–1553), syn Mahidevran
• Murad (1519–1521), syn Gülfem
• Mehmed (1521–1543), syn Roksolany
• Mihrimah (1522–1578), córka Roksolany
• Abdullah (1523–1526), syn Roksolany
• Raziye (1514/24–1570), córka Mahidevran
• Selim (1524–1574), syn Roksolany
• Bajezid (1526–1562), syn Roksolany
• Dżihangir (1530–1553), syn Roksolany.

Panuje przekonanie, że Sulejman najbardziej kochał córkę Mihrimah. Wykorzystywała to Roksolana, manipulując sułtanem za pomocą dziecka. Później sama Mihrimah wykorzystywała swój wpływ na ojca, by osiągnąć własne cele. W 1539 r. została wydana za mąż za paszę Rustema, późniejszego wielkiego wezyra. Sulejman ufundował na jej cześć meczet, który wybudował architekt Sinan w 1550, na miejscu kościoła świętego Jerzego w Üsküdar, azjatyckiej części Stambułu (w starożytności Chalcedon).
Spośród synów ojca przeżył jedynie Selim. Pozostali zmarli w trakcie walki o następstwo po ojcu. Roksolana, snując intrygi przeciw Mustafie, przyczyniła się do jego śmierci (został uduszony z polecenia Sulejmana). Legenda podaje, że Dżihangir zmarł z żalu po swoim bracie. Bajezid po nieudanej próbie wyeliminowania Selima schronił się wraz z 12 000 swoich ludzi w Persji. Skorzystał w ten sposób z pomocy wroga Imperium, stając się zdrajcą. Sulejman porozumiał się z szachem Persji Tahmaspem, w wyniku czego zwolenników Bajezida zabito w zamian za 4000 złotych monet, a jego samego wraz z czterema synami wydano posłańcom padyszacha. Wyrok śmierci wydany przez sułtana wykonano 28 listopada 1562 roku.