Morderstwa, Spiski I Zdrady

Czy rzeczywiście walka o władzę prowadziła do bratobójstwa, a sułtanki truły atrakcyjne niewolnice? W jednej ze scen Hürrem daruje dawnej przyjaciółce Gülnihal zatrute futro, żeby oszpecić rywalkę. Z pewnością ''złota droga'' do komnaty sułtana nie była wcale usłana różami. Choć historycy muszą opierać się raczej na przypuszczeniach, możemy sądzić, że w haremie walczono nie tylko o władzę, ale wręcz o życie. Więcej danych mamy na temat dzieci sułtanów. Linia sukcesji zawsze przebiega podobnie – tron dziedziczył najstarszy syn. Młodsi synowie często byli zabijani, by uniknąć walk o władzę. Sułtan Sulejman miał 11 dzieci, większość z nich zmarła w dzieciństwie. Rzeczywista walka o tron  toczyła się po przejęciu przez Mustafę funkcji gubernatora Manisy. Ze sporym udziałem Hürrem (miała sfabrykować list od księcia), Mustafa został uduszony w 1553 roku. Podobno to właśnie żal po śmierci brata doprowadził do śmierci Dżihangira (najmłodszego syna Sulejmana i Hurrem, chorego od urodzenia, o zdeformowanej sylwetce) krótko po zabójstwie Mustafy. Już wcześniej zmarł także Mehmed (w 1543 roku – niektórzy historycy uważają, że z udziałem Mahidevran).
Bayezid, także o wątłym zdrowiu, próbował usunąć z tronu Selima (późniejszego Selima II, zwanego Pijakiem), a kiedy to się nie udało – szukał schronienia w Persji. Został uznany jako zdrajca i stracony na rozkaz Sulejmana w 1561 roku. Jak widać, Sulejman nie miał skrupułów – również po to, aby uniknąć walki o władzę i niestabilności rządów po jego śmierci. Najbardziej miał kochać córkę Mihrimah, co było wykorzystywane przez Roksolanę.
Ojca przeżył tylko Selim II i sułtanka Mihrimah. Niestety, to właśnie Selim uznawany był za najmniej zdolnego z rodzeństwa, znany był z zamiłowania do wina i orgii. Według większości zachodnich źródeł, rzeczywistą władzę sprawowali jego doradcy, szczególnie Wielki Wezyr Mehmet Sokollu.